Alle aandacht en inspanningen gaan momenteel naar het vermijden van besmetting en de genezing van getroffenen. Uiteraard heel OK. Er bestaat echter nog een andere mogelijkheid om de ziekte in te perken: onze eigen weerbaarheid tegen virusaanvallen versterken.
De microbe is niets, het is het terrein dat alles is.
Deze aan Louis Pasteur toegeschreven uitspraak gaat over ons inwendig milieu: ons bloed en onze lymphe die onze weefsels en organen voeden. Als ze op peil kunnen blijven, vermijden ze een slechte algemene toestand (achteruitgang van onze afweerverdedigingen, vermoeidheid, …) die ons vatbaar maakt voor lichamelijke, psychische en emotionele ziekten.
Hedendaags wordt dit begrip breder gezien dan alleen het bloed en de lymphe, en omvat het ook het lichamelijke, het psychische en het familiale, professionele, materiële en natuurlijke.
Hij kwam dus tot de conclusie dat microben alleen succesvol kunnen gedijen in een verzwakte lichaamsomgeving. Op een sterke omgeving hebben ze weinig vat.
Louis Pasteur 1822 -1895,was een Franse scheikundige en bioloog, vooral bekend vanwege de naar hem vernoemde pasteurisatietechniek en door zijn ontdekking van het vaccin tegen hondsdolheid. Wikipedia
Ik kreeg recent van mijn vriend Carl Deseyn een link naar een beschrijving van die mogelijkheden om zelf ons afweersysteem te versterken. Het gaat hierbij om eenvoudige en natuurlijke middelen en gedragsregels.
Opvallend: ze kosten weinig of niets in geld. Alleen in het ons getroosten van de vereiste moeite. Er zijn geen omvangrijke medische structuren voor nodig. Het gaat over natuurlijke dingen zoals
- zonlicht
- bewegen
- frisse lucht
- genoeg slaap
- koude douchen
- water drinken
- gezonde voeding
Daarnaast een aantal planten en kruiden, bereide kruiden en supplementen, en micro-nutriënten (w.o. gefermenteerde voedingsproducten zoals zuurkool en kefir).
Afkomstig van Dr Hilde Desmet, KUL 2002.
En de lockdown dan?
Dit is geen of-of verhaal, maar en-en. Een gedisciplineerde lockdown samen met het versterken van ons eigen afweersysteem lijken mij de combinatie met de sterkste kansen om gezond te blijven in Corona tijd. Lockdown om te vermijden dat je besmet geraakt, en eigen afweersysteem versterken voor het geval je toch besmet geraakt.
Let wel: dit gaat hier niet over het automatisch bereiken van immuniteit door eerst besmet te geraken of dmv een vaccin. Trouwens, het ziet er naar uit dat het bereiken van die immuniteit op de schaal van de hele bevolking een werk van lange adem wordt.
Fijn, Jan, dat je die oude wijsheden weer eens naar boven haalt. Het is zoals met vele dingen nu: de nood is het hoogst en plotseling wordt de ‘natuurlijke logica van de dingen’ waar!
En dat terwijl al zovelen tevergeefs geprobeerd hebben om datzelfde duidelijk te maken. En dat geeft toch een tintje bitterheid, niet?
hetzelfde geldt voor de hele heisa rond telewerken en thuiswerken (wat niet altijd hetzelfde is). In 1994 publiceerden wij reeds de resultaten van een onderzoek naar telewerking (de opkomende internet- en andere wereld moest toch zijn markt vinden?!). Resultaat was was dat het falen van telewerking vooral te wijten was aan een gebrek aan wederzijds vertrouwen, van werkgever én van werknemer. Wij voegden daar de bedenking aan toe dat het ook de aard van de economie (toen; “globalisering”8888) was die moest herzien worden: wij pleitten voor ‘business re-animation’ in een bijdrage aan het boek van Colin Colson, BPR: myth or reality? Moest het je interesseren, dan zend ik je een kopij.
Beste groeten,
Wanda
een heel belangrijke factor bij het versterken van het immuunsysteem is het reduceren van stress. Met stress is je lichaam altijd in FFF modus, en dan mag je nog zo gezond eten en nog zoveel bewegen, het is niet meer in staat om hieruit het volle profijt te trekken.
Stressreductie is zeker een persoonlijk gebeuren… het loslaten van controle bv kan stap voor stap aangeleerd worden. Men kan stoppen met zich constant te haasten (cfr de automobilisten in fietsstraten, die ofwel toch inhalen ofwel aan het einde van de straat aan de fietser voorbij scheuren, de ergernis door files of traag openbaar vervoer enz). Men kan “nee” leren zeggen en ruimte leren innemen vanuit het hart enz.
Tegelijk vergt stress reductie ook maatschappelijke veranderingen. Ik ervaar zeer veel minder stress nu ik me niet onnozel moet haasten voor vergaderingen maar dit rustig vanuit mijn woonkamer kan volgen. Maar zie ook dat onze chefs er alles aan doen om toch live vergaderingen te houden, ook al is de sociale afstand niet gegarandeerd. En in onze sector (ik werk in de welzijnssector), de behoefte “ik moet helpen” is zo groot dat men aan zichzelf voorbij loopt… allemaal mensen die een oude rekening hebben met het verleden. Die dan boos zijn op degenen die niet die reddersmentaliteit hebben maar mensen in hun kracht zetten ipv Moeder of Vader Theresa te spelen.
Stress wordt, dat is raar, net als files enz ondertussen “normaal” beschouwd. Het is bijna zoals zeggen “ik heb koffie/water/thee gedronken”. Niemand denkt “oei die mens heeft stress, niet oké”. Stress hoort er gewoon bij.
Als er voor mij één ding mag veranderen is het dat wel.
Plus de praat van de huidige politici, die erop gericht is om mensen bang te maken en verdeeldheid te “spelen”. Mijn stem gaat naar de partij die pro vertraging is en liefdevol communiceert of de andere politieke partijen, soit links of rechts of er ergens tussen.
Beste Patrice De Meyer
Ik dank u voor uw relevante en terechte feedback. Die ik persoonlijk deel. De tekst waarop ik mij gebaseerd heb voor deze blog, vond ik waardevol genoeg om de aandacht op te trekken omdat hij een alternatief geluid liet horen van het opbouwen van sterkte tegenover de boodschappen van vechten tegen en vluchten van het virus. Zonder dat hij daarom voor mij het volledige antwoord had.
een heel belangrijke factor bij het versterken van het immuunsysteem is het reduceren van stress. Voor mij zelfs de belangrijkste Met stress is je lichaam altijd in FFF modus, en dan mag je nog zo gezond eten en nog zoveel bewegen, het is niet meer in staat om hieruit het volle profijt te trekken. Akkoord.
Stressreductie is zeker een persoonlijk gebeuren… het loslaten van controle bv kan stap voor stap aangeleerd worden. Men kan stoppen met zich constant te haasten (cfr de automobilisten in fietsstraten, die ofwel toch inhalen ofwel aan het einde van de straat aan de fietser voorbij scheuren, de ergernis door files of traag openbaar vervoer enz). Men kan “nee” leren zeggen en ruimte leren innemen vanuit het hart enz.
Tegelijk vergt stress reductie ook maatschappelijke veranderingen. Ik ervaar zeer veel minder stress nu ik me niet onnozel moet haasten voor vergaderingen maar dit rustig vanuit mijn woonkamer kan volgen. Maar zie ook dat onze chefs er alles aan doen om toch live vergaderingen te houden, ook al is de sociale afstand niet gegarandeerd. En in onze sector (ik werk in de welzijnssector), de behoefte “ik moet helpen” is zo groot dat men aan zichzelf voorbij loopt… allemaal mensen die een oude rekening hebben met het verleden. Die dan boos zijn op degenen die niet die reddersmentaliteit hebben maar mensen in hun kracht zetten ipv Moeder of Vader Theresa te spelen.
Stress wordt, dat is raar, net als files enz ondertussen “normaal” beschouwd. Het is bijna zoals zeggen “ik heb koffie/water/thee gedronken”. Niemand denkt “oei die mens heeft stress, niet oké”. Stress hoort er gewoon bij. Dit is een onderstelling waar we onbewust mee leven, maar die finaal ons beschadigt.
Als er voor mij één ding mag veranderen is het dat wel. Ik denk ook zo.
Plus de praat van de huidige politici, die erop gericht is om mensen bang te maken en verdeeldheid te “spelen”. Mijn stem gaat naar de partij die pro vertraging is en liefdevol communiceert of de andere politieke partijen, soit links of rechts of er ergens tussen.
Ik heb zelf 15 jaar geleden een boek geschreven De magie na overgave. Over mijn ervaringen met chronische stress gedurende heel mijn actieve loopbaan. Finaal kreeg ik op het einde van mijn loopbaan (over mijzelf zie website) een doorbraak die mij nu een leefbaar en zelfs vruchtbaar leven toelaat.
Een toelichting:
Het was einde 2004, mijn actieve loopbaan bij Boss Paints liep ten einde. Ik kreeg een ervaring die mij fundamenteel raakte. Geraakt zijn gaat veel dieper dan inspiratie of vernieuwende inzichten krijgen. Hoe belangrijk die ook kunnen zijn. Het drong door tot in mijn diepste vezels.
Het was een doorbraak na tientallen jaren vastgelopen te zijn in angsten, storende gedachten en mij nooit goed in mijn vel voelen. Er tegen vechten hielp niet, er van weglopen ook al niet, en iets anders in de plaats proberen te stellen bleek vruchteloos. Van ergens kreeg ik de ingeving: als dit alles niets uithaalt, waarom niet eens mijn verstand op nul laten en mij gewoon onvoorwaardelijk overgeven aan al die nare dingen. Wel met mijn volle aandacht. Het bracht mij een bevrijdende ervaring: het bleek de poort naar een totaal nieuwe belovende werkelijkheid. Het had iets magisch. Ik doorliep een ontdekkingstocht die ik nadien in acht trappen beschreef in mijn boek De magie na overgave, met de ladder naar bewust-zijn. Het raakte mij zodanig dat ik het overal in mijn lijf voelde resoneren. Ik besefte ineens dat ik mijn hele leven lang onbewust afgescheiden geleefd had van de hele werkelijkheid buiten mijzelf. En van mijn eigen emoties. Alle afgescheidenheid viel ineens weg. Ik kreeg de ervaring van op te gaan in een allesomvattend geheel waar alles en iedereen in verbinding is. En waar ik het altijd moeilijk gehad had om echt liefdevol te zijn, ging dat nu moeiteloos. Er was daar een kracht die mij overstijgt, een bron van inzicht en inspiratie, van energie en redding uit vastgelopen situaties.
Ik kreeg het gevoel van geland te zijn op mijn levensbestemming. De bedoeling van het leven, hier was ze te zoeken. En die verbinding en dat eenheidsgevoel waren veel meer dan alleen wat het woord verbinding zegt. Het was een volheid, een warmte, een aanvaarding die ik als onvoorwaardelijk en vanzelfsprekend voelde.
Dat hele avontuur zette mij als vanzelfsprekend aan om de wereld achter die geopende poort verder te verkennen en om zelf de tocht naar verder aan te gaan. Hoewel ik begon te beseffen dat die tocht nooit zou eindigen. Nooit gedaan, altijd lastig, altijd ergens doodgaan. Maar daardoor rijk aan de mogelijkheden van dat grote geheel.
Een methodiek waar ik als ervaringsdeskundige over de doeltreffendheid geen enkele twijfel meer heb, maar waarmee ik in de wereld van de stress- en burnout bestrijding nog altijd alleen sta.
Moest het u interesseren, wil ik dit graag in een telefonisch gesprek (evt met video weergave) toelichten.
Wat denkt u?
Dat is interessant, maar ik ben tot 25.8 in Kreta met slecht internet. Dus voor nadien zeker mogelijk.