Er overkomt ons de laatste tijd van alles dat onze vertrouwde wereld overhoop haalt. Het Westen kijkt verwonderd toe en blijft achter in verwarring. Al wie altijd al zijn antwoord klaar had, weet het momenteel niet meer. Tijd voor overgave aan het niet weten?
Ik denk aan volgende voorbeelden:
- De asielzoekers: het geweld in Syrië komt ineens akelig dichtbij. Wat moeten we met al die massa’s mensen aanvangen? Het is nu voor alle kritikasters wel duidelijk geworden dat het niet meer over profiteurs gaat maar over mensen in wanhoop. Die wanhopige mensen brachten zelfs de ondernemingszin op voor een helse tocht naar dat andere continent Europa. Zonder enig uitzicht op welkom aldaar. Zouden wij zelf zoiets gewaagd hebben?
- De economie: olie en grondstoffen waren nooit zo goedkoop. Geld lenen eveneens. En toch weigert de economie hardnekkig aan te trekken. De centrale bankiers, de regeringen, de economisten, de bedrijfsleiders, zelfs de Chinezen, ze staan erbij en kijken er naar.
En we kunnen zo doorgaan:
- De financiële crisis van 2008: verbazing alom dat de trotse eerbiedwaardige monumenten van banken ineens omver vielen. Paniek alom.Voor deze iconen van de vrije markt bleek het horrorscenario van nationalisatie de enige uitweg.
- De terreur van de jonge jihadisten.Wat gebeurt er? Wat bezielt hen? Zijn ze nog normale mensen? Ze slaan ook hier toe. Zijn we nu gedoemd tot permanente angst?
- De opwarming van de aarde: onze CO2 uitstoot zou dringend omlaag moeten. Is dat wel zo? En zo ja, vallen we dan terug op middeleeuwse toestanden van overleven?
* Het eengemaakte Europa: het had meer welvaart en samenhorigheid moeten opleveren. Maar velen zien alleen nog maar problemen.
Zit er iets anders op dan het niet meer weten toe te laten?Het zou niet de eerste keer zijn dat in situaties van niet meer weten, tot het uitzichtloze toe, juist dan , en misschien zelfs daardoor, antwoorden kwamen die tot bevrijdende doorbraken leidden.
Wie heeft een reactie hierop?
Wat doen we met dat niet meer weten?
Kunnen we het met elkaar delen?
Of wie beweert het wél nog te weten?