De mythes over ondernemerschap zijn herkenbaar in mijn eigen pad naar ondernemerschap met de Colora winkels. Ik belichaamde zowat het tegentype van het toenmalig beeld van een ondernemer, toen ik nog vòòr mijn 25e bedrijfsleider werd van Boss Paints door het vroegtijdig overlijden van mijn vader.
Introvert, angstig van aanleg, de oorlog die mijn eerste levensjaren tekende, onzeker, nog jong voor mijn leeftijd, een stille jongen van weinig woorden, volgzaam, met veel blinde vlekken over mijzelf. Vers van de univ met een diploma ingenieur met veel theorie en geen zakelijke praktijk.
Als oudste was ik de enige beschikbare keuze. Was er op dat moment iemand omtrent geweest met enige zakelijke en ondernemende aanleg, had ik geen schijn van kans gehad.
Maar ergens was ik geïntrigeerd.
Over hoe een bedrijf in elkaar steekt, hoe mijn vader zijn onderneming uit de grond stampte. Ik volgde een jaar Vlerickschool ( nog met de meester himself). De docent commercieel beleid leerde mij twee belangrijke dingen.
Ten eerste: verkopen doe je niet vanuit overredingskracht voor je eigen product. Wel door op zoek te gaan naar waar de noden, behoeften en aspiraties van de klanten liggen. Om dan daarvoor een adequaat antwoord te verzinnen.
Ten tweede: de methodiek van de klantenpanels bleek een verfijnde methodiek om te ontdekken welke onontgonnen behoeften er bij de klant lagen. Behoeften waar ze zelf nog niet van bewust waren. Het ging er niet om verbruikers te laten kiezen over hun voorkeuren. Wel om te peilen onder de oppervlakte naar de verborgen mogelijkheden. Vond ik zeer boeiend.
Doordenkend hierbij over ons product verf, kwam ik tot de conclusie dat verf eigenlijk maar een halffabrikaat is.
Er was een vertaalslag nodig van de emmer verf naar het geslaagd decoratief en duurzaam resultaat. Want daar is het uiteindelijk voor iedereen om te doen. Ik begon dus onze rol te zien. Een rol, naast producent, vooral als dienstverlener. Door raadgever en helper te worden bij het bereiken van dat mooi decoratief resultaat. En niemand in de bedrijfstak nam die rol op. Er werd verf geproduceerd, en er werd verkocht wat er geproduceerd werd.
Een bijkomende uitdaging waren de verfwinkels.
Naast verf, verkochten ze een resem zaken gaande van behang, over vloerbekleding, naar gordijnen, onderhoudsproducten, kaders, toile ciréé,…. Maar wij kenden alleen verf, daar waren wij in grootgebracht. Al dat andere was ons een last. Enkele klantenpanels brachten terug raad. Tot mijn verrassing kwam daaruit naar voor dat klanten vooral een professioneel en klantgericht advies wilden. Eigenlijk zouden ze dus liever een gespecialiseerde zaak verkiezen. Liever dan een zaak waar alles te koop was, maar niets op een professionele manier. Dat klonk voor mij als een bevrijding. De idee Colora werd geboren: alleen verf, met full service, mensgericht en professioneel.
Natuurlijk ging dit idee in tegen alle toen geldende wijsheid: een winkel met alleen verf was een utopie. En er doken vlug conflicten op met de bestaande verfwinkels die toen voor 60% van onze omzet tekenden. Maar mijn overtuiging dat dit de juiste weg was, en de goesting om het te doen, waren intussen te overweldigend geworden. Ze lieten geen ruimte meer voor de angst voor het onbekende, noch voor de weerstanden die er zouden komen.
Schuchterheid bleek dus geen beletsel te zijn om ondernemer te worden.
En jeugdige naïviteit kan ook een deugd zijn: niet bezwaard te zijn door de ervaringen van de ‘realisten’. En mythe rond ondernemerschap werd dus ontkracht.