Dit klimaatakkoord is onmiskenbaar een stap in de goede richting. Het had erger kunnen uitdraaien. Duimen dus voor het akkoord. Nu nog de uitvoering. Hoe haalbaar bij de volkeren zijn de vooropgestelde cijfers?
De voorziene maatregelen zijn ingegeven door ‘moeten’, en problemen van ‘moeten’, willen we oplossen met ons verstand. Deze benadering zal niet volstaan. Ons verstand is in staat om haarfijn uit te leggen hoe problemen in elkaar steken, maar een probleem van dit formaat oplossen gaat ons verstand te boven.Alle alternatieve energieën zullen niet volstaan als we tegelijk bij onze huidige manier van denken en leven blijven in het Westen en als de groeilanden anderzijds dezelfde levensstandaard willen bereiken. De echte toekomst komt er niet door problemen op te lossen en door drastisch te moeten inleveren op onze levensstandaard en ons comfort onder de druk van de bedreigingen. Hoe onomstotelijk deze ook vaststaan.
Ik stel voor om het over een heel andere boeg te gooien
De klimaatcrisis drukt ons met onze neus op het feit dat we niet leven waartoe we in staat zijn. Moesten we nu eens de klimaatdreiging helemaal uit onze geest zetten, en ons bezig houden met de droom van een betere wereld? De sterkste en duurzaamste menselijke drijfveren worden opgewekt door een inspirerende droom. Het geloof in de ultieme droom is sterker dan wat ons tegenhoudt. Laat ons de droom koesteren van een wereld van onderlinge harmonie, van creativiteit, van schoonheid en kunst, van de ontwikkeling van al onze geestelijke vermogens en scheppingsenergieën, van alle wetenschappen.Vanuit het vertrouwen in onze aangeboren talenten en aspiraties. Opstijgen op de piramide van Maslow. Onszelf overstijgen door steeds meer in de flow van onze dromen te geraken. In onze communicaties en onze relaties in verbinding met elkaar gaan in plaats van ons tegen elkaar op te stellen.
Geen vanzelfsprekende opdracht. Het kan. Er zijn op vandaag voldoen- de elementen om dit te staven. Het is een keuze. Gemakkelijk is wat anders, maar is wat moeite kost, niet het enige dat echt de moeite loont? Het vergt karakter, maar hebben we niet allemaal die mogelijkheid meegekregen? Hoeft dit schadelijk te zijn voor onze gezondheid? Of juist niet? En misschien helpt deze keuze ook om de mogelijke toekomstige rampen en aftakeling ongeschonden door te komen.
Een gelukkiger leven en onze planeet terug doen bloeien, kunnen samengaan
Als onze droom puur is, zal hij de planeet niet in gevaar brengen. Een welgekomen neveneffect van die grote droom waar het in wezen om gaat. Vanuit deze droom zullen we het onze planeet niet aandoen om haar natuurlijke rijkdommen te ontkrachten, noch van haar schoonheid te bezoedelen, noch van haar bestaan in gevaar te brengen. Het kan toch niet dat we als mensheid de talenten meegekregen hebben om ons te ontplooien en een bloeiende samenleving op te bouwen, ten koste van die planeet en van de volgende generaties.
Welke beperkende overtuigingen schuilen achter ons doen en denken die in de weg zitten van de grote droom? Op welke manier kunnen we die ontdekken en aan het licht brengen, zodat we ze kunnen loslaten? Kunnen we langs deze weg niet het allerbest komaf maken met verspilling en niet noodzakelijke dingen die het grootste deel van ons huidig verbruikspatroon uitmaken? Kunnen we daar bij stilstaan? Misschien doen we dat best samen?
Wat denkt u van deze ongewone benadering van de klimaatcrisis? Zinvol? Of knettergek? In welke aanpak gelooft u zelf dan? Laat maar weten op Facebook. Ik ben benieuwd.
Csikszentmihalyi M Flow de psychologie van de optimale ervaring
Jan Bossuyt De haalbare utopie, ongewone tijden vragen ongewone
antwoorden