Het gaat niet meer over kortere werkweken en langere vacanties.
Voortaan gaat de strijd tegen een leven van geleefd te worden, tegen de chronische stress ervan en de oprukkende burn-out epidemie. En voor onze geestelijke gezondheid.
Het gaat over het recht om tot onszelf te mogen komen, op adem te komen. Tijd te hebben voor onszelf zonder agenda of druk. Het recht om een leven te leiden tussen actie en rust, tussen denken en doen, tussen sociaal zijn en alleen zijn. Een evenwichtig ritme tussen diepe Eb en uitbundige Vloed, met alle stadia ertussen.
Ons echt persoonlijk kapitaal is onze eigen innerlijke bron.
De toegang ertoe zijn onze momenten en tijden voor onszelf, in onbelemmerde bewuste rust doorgebracht.
Het wordt een confrontatie met onze baas, met onze naastbestaanden en met ….. onszelf!
Is mijn harde realiteit: ik mag niet, het is mij niet toegelaten, ik kan niet, ik heb geen enkele ruimte over, het gaat eenvoudigweg niet? Of is dit niet meer dan een beperkende overtuiging?
Walter Bauwens, stichter van 3W Direct Management Solutions ( nu Adecco) , getuigde dat hij na zijn burn-out de zaken heel anders aanpakt waardoor hij nu meer doet in minder tijd.
Stephen Covey haalt aan in zijn The 7 habits of highly effective people: het meest verwaarloosde kwadrant in onze tijdbesteding is dat van de belangrijke maar niet dringende dingen. Maar dit zijn juist de dingen waarmee we onze toekomst zelf bepalen. Zonder vastbesloten afspraken met onszelf komt het er nooit van.
Dus: tijd inbouwen voor onszelf en de essentie tot ons laten komen.
De nieuwe sociale strijd: het recht op de tijd voor onszelf