In de oude wereld regeren de extroverten: de haantjes-de-voorsten met hun luide mond en vlugge reacties waarmee ze de stillere en tragere introverten imponeren die zich dan door hen laten door hen domineren.
Hun dominantie komt uit een restant van ons zoogdierenverleden, waarbij de meest energieke van de wolfsroedel de baas speelde. Het natuurlijk geschikte type leider voor autoritaire en hiërarchische strukturen. De luidste roepers die zich meest kwaad konden maken, kregen de leiding omdat de anderen zich onkundig en onwetend voelden en in bewondering stonden voor hun kordaatheid en daadkracht. Ook in het Westen maken zij nog altijd de dienst uit. Niet meer in de uiterlijk agressieve vorm van oorlog, misdaad, geweld of dwang. Nee, ze schakelden over op het verbale geweld. Deze personen vinden we nog altijd terug in de politiek, de ondernemerswereld, het management, de vakbonden, het leger en zelfs in de kerk.
De maatschappelijke ontwikkeling verandert
De tijden zijn aan het keren: deze leidende types zijn vooral – door hun aangeboren reflex van eerst doen en pas dan denken – goed voor het bedenken van oplossingen op de korte termijn. Hierdoor raakten we verzeild in nooit voorziene problemen. Velen van hen zijn nu ook het spoor bijster geraakt.
Een juiste maatschappelijke ontwikkeling vraagt ook een ander type leiderschap (lees: niet enkele voorbehouden aan extravertes types). Bij zelfsturing en gedeeld leiderschap, is een belangrijke rol weggelegd voor de introverten. Hun focus op zelfreflectie en innerlijke processen, en hun niet-sturende aard geeft makkelijker vorm aan mogelijke toekomstige ideeën en plannen. Daar maken de drukke extroverten geen tijd voor en bovendien is hun leidinggevende stijl veel te directief en bevelend om innoverende processen te laten ontstaan.
Introverten in leidinggevende functies
Waar introverte persoonlijkheden hun denktalent tot nu toe in dienst stelden van de heersers en hun avonturen worden ze nu geroepen tot een proactieve rol.
Ik hoop dat de introverten snel hun echte plaats opnemen: de denkers met hun ideeën, de dienstbaren, de steuners, de zorgers met hun warmte en benaderbaarheid, de systeemdenkers, de contemplatieven, …..en dit vanuit de rijkdom van hun eigen innerlijke inspiratie. Door vragen te stellen en daarop zinnige antwoorden uit te lokken gericht op de toekomst en de lange termijn kunnen ze de leiding nemen bij duurzame verhalen.
Hoog tijd dat de stilleren in de maatschappij het heft in handen nemen. Ze mogen aan hun aangeboren kracht van denken en verworven inzichten nu ook de nodige assertiviteit koppelen, die wordt gedragen vanuit de innerlijke overtuiging van de juistheid en inspiratiekracht van hun visie en aanpak. Daardoor zullen ze hier ook het respect verdienen dat in sommige culturen reeds lang aanwezig was.
De extroverten mogen op bezinningstocht
Er kan een moeilijke tijd aanbreken voor de strebers. Ze hebben zich te bezinnen over wat fout gelopen is hoewel bezinnen hen tegennatuurlijk lijkt. Desondanks moeten ze daar noodgedwongen doorheen, willen ze niet in de schaduw belanden en onbelangrijk worden, een vooruitzicht dat hen van nature de haren ten berge doet rijzen.
Het zou dus kunnen dat in de toekomst de extroverten hun natuurlijke dominantie kwijt geraken en in een rol belanden van uitvoerders van ideeën van het soort mensen die ze voordien domineerden. Deze nieuwe manier van leidinggeven zal een omschakeling vergen, maar ik ben ervan overtuigd dat een aantal intelligente mensen dit tijdig zal inzien. Hoe dan ook blijven hun positieve kwaliteiten onontbeerlijk.
De ideale mix
In het Westen was er altijd veel ontzag en respect voor mannelijke leiders en presteerders (politici, ondernemers, sportvedetten). In Indië en Tibet voor lama’s, goeroes en spirituele leiders. Wordt het voor beide werelddelen geen tijd voor een evenwicht in het respect tussen denkers en doeners?