Tegelijk was ik mij beginnen interesseren aan de winkelverkoop van verf. Na een aanvankelijke bewondering voor de prestaties van onze klanten –winkeliersters, begon ik ook hun zwakheden te beseffen: te weinig professionalisme, te weinig vakkennis, te weinig specialisatie. Door het product Verf steeds beter te leren kennen met al zijn complexiteit, was ik beginnen inzien dat er heel wat meer kwam bij kijken om de stijgende decoratiebehoeften van de verbruiker volwaardig tegemoet te komen.
Ik kwam tot de conclusie dat verfverkoop geen productverkoop, maar een echte dienstverleningsactiviteit is, met verregaande consequenties. Want verf is geen eindproduct, maar een halffabricaat. Het is niet de bus verf die mensen interesseert, maar wel het bereiken van een decoratief en duurzaam resultaat. De vertaalslag van de bus verf naar een mooi interieur of een duurzame buitenschildering werd dus onze roeping. Dit werd ook de voornaamste reden waarom wij besloten niet te leveren aan de toen opkomende DIY-branche ( wat onze collega’s- concurrenten wél deden ), ik begon te dromen van iets veel beters.
Ik ging op studiereis naar Engeland, Duitsland, Zwitserland, zelfs de USA, om winkelconcepten van verfverkoop te bestuderen en inspiratie op te doen.
In ’77 namen we de alomgekende verfwinkel van de familie in het centrum van Waregem over van onze 4 suikertantes en begonnen uit 1e hand ervaring op te doen in de verfkleinhandel. O.a. in die zomer hield ik zelf 2 weken lang met de tantes de winkel open, en genoot volop van de belevenis en de voldoening om de klanten het juiste advies te geven en ze de juiste producten te bezorgen, en hun dankbaarheid en erkentelijkheid in ontvangst te mogen nemen. In ’79 besloten we een voltijdse medewerker in dienst te nemen voor de uitbouw van een eigen winkelformule. We startten, prof. Van Acker indachtig, met een marktonderzoek naar de diepere behoeften van de moderne verfconsument.
Tot mijn grote verrassing én opluchting, bleek dat de verbruiker méér belang hechtte aan specialisatie in één productgamma ( bvb. Verf ), dan aan het tot dan toe algemeen gangbare totaalgamma van decoratie: verf, behangpapier, vloerbekleding, gordijnen, onderhoudsproducten, toile-ciréé, kussens en bedspreien ,…. Opluchting, want met verf hadden wij een zeer grote affiniteit, familietraditie en motivering. Ik had er altijd tegenop gezien om ons ook in de rest te gaan inwerken.
Het gevolg was dat we zonder dralen een naam kozen: Colora, en een uitbater en pand zochten voor de 1e winkel in Brugge op de Malesteenweg. We spreken mei 1981. Take-off van de omzet kwam er al in juli, met een maandomzet even groot als de jaaromzet van de betere klanten. De winkel was al na een jaar uit de verlieszone en ruim winstgevend nadien zonder onderbreking.
Colora betekent: geen verfverkoop zonder degelijk advies / het advies is steeds in het belang van de klant, ook al levert het ons soms weinig op / de winkelinrichting is gericht op advies, met aanschouwelijke demopanelen, en niet op het tonen van grote voorraden verf.
Intussen had ik ook een praktijkgerichte verfhandleiding met Boss verven voor de doe-het-zelver ontworpen. Ik vond de inspiratie tijdens mijn renovatiewerken aan mijn oude opgeknapte boerderij, waar ik ruim de gelegenheid had om zo ongeveer het ganse palet van mogelijke boss-verven en aanverwante producten lijfelijk zelf toe te passen. De ideale klantervaring had ik dus zelf doorgemaakt. Het werd een blijvend sterk ondersteuningsinstrument bij het geven van verfadvies aan doe-het-zelvers.