Met ongewone antwoorden voor ongewone tijden, genaamd: De haalbare Utopie. De uitbraak van de crisis in 2008 deed mij doordenken: wat gebeurt er eigenlijk? Wat zit er achter? Na alle milieudreigingen, het einde van de aardolie in zicht, en het nieuwe terrorisme, nu ook nog dit? Wordt onze vertrouwde wereld nu helemaal op losse schroeven gezet? Zal de toekomst voortaan getekend zijn door onzekerheid en angst?
Ik heb als bedrijfsleider altijd moeten zoeken naar wat essentieel is. De paar hoofdzaken leren onderscheiden van de vloed van bijkomstigheden. Anders blijf je als bedrijf maar aanmodderen.
Zo ook met de crisis. Mijn onweerstaanbare verkenningsdrang van deze complexe oorzaak-gevolg kwestie, met het zoeken naar nog diepere oorzaken achter elke oorzaak, werd nog versterkt door de overtuiging dat het antwoord wel eens de beste inspiratiebron zou opleveren voor een beloftevolle uitweg.
Ik had jaren tevoren al een analyse gemaakt van de diepere oorzaken waarom de groei van de economie in het Westen niet anders kon dan vastlopen. Omdat er teveel factoren werkzaam waren die een domper zetten op wat er nog restte aan groeikrachten.
Nu ging het dus nog verder. Niet alleen liep de groei tegen zijn limieten aan, we liepen daarbij vervaarlijke risicos op stormen die de grondvesten van ons huidig bestaan konden doen daveren.
Aan het einde van de verkenningstocht kwam ik terecht bij ….de mens: bron van onoverzienbare problemen….maar ook van onvermoede mogelijkheden. Een radicale conclusie, op het onhaalbare af. Maar eerlijkheid tegenover mijzelf liet mij geen andere keuze.
Hopelijk wordt het een platform voor dialogen met al wie zoekende is. Ik ben benieuwd wat het zal uitlokken.